Alice e Barbablu – Traduzione in Lettone di Liga Sarah Lapinska

Views: 23

Alice e Barbablu – Traduzione in Lettone di Liga Sarah Lapinska

Monologhi

Alice e Barbablu – testo – video – traduzioni

Monologo di Bruno Mancini

Alice e Barbablu testo originale italiano

Alice e Barbablu – Traduzione in Lettone di Liga Sarah Lapinska

Ischia 3 settembre 2024

Bruno Mancini

Monologo per Chiara Pavoni

Alice e Barbablù

un viņa pasmaida, atveroties pilnam sapnim.

Kāds suns rej, cikāde lēnām kāpina savu čirkstēšanu, kaijas paceļas jūras virzienā, ķirzaka maina krāsu, pielāgodamās  luminiscētajam klintājam.

Šā vasaras rīta pirmajā gaismā es modos ar desmitiem sapņu, kas man iespiedušies atmiņā, gandrīz vai tā, it kā naktī, dažu stundu laikā, es  būtu veicis pilnus Zemes apļus visos platuma grādos un kā vērotāja no ārpuses pieredzējusi visu iespējamo liekulību, pretrunas, vardarbību,  savtīgumu , kā arī, visas pasaules likstas, kādas vien šī piesmietā pasaulē savā visintīmākajā bedrē glabā atmiekšķējusies cilvēce, kura vairs pat neaizstāv savu pašas izdzīvošanu.

Vai jūs saprotat mani, ja es jums atklāju savu  potenciālo neieinteresētību,  inerti vai, varbūt pat, pašapmierināti ,liecina par miljoniem bērnu bada nāvi, bērnu, kuru vienīgā vaina, ja neveiksmi var kā tādu nodefinēt ,bija to piedzimšana noteiktā vieta un konkrētai sievietei?

Un es jautāju sev, kādēļ milzīgās marginalizēto un pamesto cilvēku masas nerīkojas tā, lai panāktu taisnīgu vispārējās bagātības pārdali.

Un es sev vaicāju,  kāpēc milzīgās marginalizēto un postā pamesto cilvēku masas neko nedara, lai panāktu taisnīgu pasaules bagātības pārdali.

Vai jūs saprotat mani, ja es lādu drausmīgā , neatkārtojamā terminoloģijā Visus, bet, patiesi, Visus, gan uzvarētājus, gan zaudētājus, kara un iznīcības varoņus, gan zaimotājus par viņu ārkārtējo nežēlību, gan tos citus, kaut arī viņi tikuši apdziedāti kā varoņi vēstures zaimojošajās lappusēs ?

Un es sev vaicāju, kādēļ milzīgās

iesaistīto tautu masas nav satraukušās un nesatraucas pat tagad , nedarot neko, lai neļautu turpināties tūkstošiem notiekošo karu.

Vai jūs saprotat manu stipro sašutumu par visa veida komercializēto ,  ar ekspluatāciju un pazemojumiem saistīto seksu : bērniem – līgavām, nesodītiem izvarotājiem, sieviešu segregāciju, infibulāciju nelielas dzīvo būtņu daļiņas labā?

Vai jūs saprotat mani, ja es ciešu dēļ zosīm, kuras tiek pārēdinātas līdz ūkai un viņu spēku izsīkumam, lai ražotu pārtiku , kura absolūti nav nepieciešama cilvēka izdzīvošanai, vai arī, par suņiem, kurus pametuši saimnieki, vēlēdamies sev brīvdienas bez traucējošiem suvenīriem ?

Un vēl narkotikas… un  vēl rasisms… un  vēl strādnieku ekspluatācija… atombumba!

Un jūs, jā, jūs, ar kārtējās bezjēdzīga darba dienas apmātu prātu, kura tiek pabeigta televīzijas kanālu nejēdzību priekšā, jūs kādu lomu sev

Un jūs, jā ,jūs ar prātu aptumšotu kārtējo bezjēdzīgo darbu dienu, kas beidzās televīzijas kanālu nejēdzību priekšā, kādu lomu jūs sev piešķirat?

Endēmiska neuzmanība?

Lepnums par personīgajiem sasniegumiem?

Pašpapmierinātība, kuru attaisno sociālā impotence?

Tā ir tiesa, jā, tā ir tiesa, neesmu jums to vēl teikusi, es esmu Feja !

Es esmu Feja, kurai pieder autentiska burvju nūjiņa .

Ar savu abrakadabru es varētu mainīt lietas, darbības un jūtas.

Varētu, bet es to negribu.

Jo es nevēlos iepriecināt ļaunos, vienaldzīgos un bailīgos .   Es nevēlos radīt viņiem labāku pasauli.

Viņi to nav pelnījuši.

Un tā nu, dumpīgās brīvības cildenuma dēļ,  es pārvaru neiespējamo atsvešināšanos dzīvot leģendās un pārveidojos dzejas vārsmās :

Viņiem ir trīsdesmit septiņi

neaptverami grēki, neskaitāmi

apvainojumi bez soda.

Viņiem, tātad, ir kaut kas.

man ir

ērkšķi pirkstos, smaržas nāsīs, ziedlapas pļavas paletē— manējais Alises/Zilbārža gabals, nepavisam no kautrajiem – .

Es tiku

izmēģinājusi neiespējamo, aizverot

acis, bet atmiņai ir fotogtammas

un halucinatīvas skaņas, čuksti, vaidi,

nespstrīdami cildenas oligarhijas …

un es piedēvēju viņiem trīsdesmitastoto grēku.

Būšu,

dumpīgās brīvības lieliskumā,

pusnakts dejas, kura ilgst veselu , bezgalīgu dzīvi, Feja,

suņu, kuri guļ blakus kaķiem, klaiņojošu, no pasaules izstumtu bomžu,  dūmakas un plastikas, brašiem un maigiem Māksliniekiem dāvāta smaida Feja. Visiem, kuri maģiskā viedā atbrīvoti no drūmā šīs zemes  gaišā neprāta.

No ” gaišā neprāta”  aizlidot kopā ar kādu Visumā, tāpat kā hiperbolā ” mīlēt līdz nāvei” .

Es iegremdēju manu bezķermeni pavedinošā dejā, skan vijoles tango, manas rokas ap tavu kaklu

mana burvju nūjiņa

uzvelk

ABRAKADABRU !

Alice e Barbablu - Traduzione in Lettone di Liga Sarah Lapinska Ischia 3 settembre 2024Bruno Mancini Monologo per Chiara Pavoni

Jeanfilip Chiara Pavoni Liga Sarah Lapinska

Alice e Barbablu TRADUZIONI

Alice e Barbablu VIDEO

Racconti inediti – Teatro – Monologhi

Racconti inediti

Io mi ero innamorato

Il Paradiso non è eterno

Il nodo

Odori senza nomi

Teatro testi

L’appuntamento atto unico

 

Dalila Boukhalfa – Alice e Barbablu – Traduzione in Arabo

Views: 2

Dalila Boukhalfa – Alice e Barbablu – Traduzione in Arabo

Monologhi

Alice e Barbablu – testo – video – traduzioni

Monologo di Bruno Mancini

Dalila Boukhalfa – Alice e Barbablu – Traduzione in Arabo

Ischia 3 settembre 2024

Bruno Mancini

Monologo per Chiara Pavoni

Alice e Barbablù

e lei sorride

aprendo un sogno pieno.

Un cane abbaia, la cicala lentamente rinforza il suo frinire, i gabbiani prendono il volo verso il mare, la lucertola cambia colore adeguandosi alla roccia illuminata.

Alle prime luci di questa mattina d’estate, mi sono svegliata con decine di sogni appiccicati alla memoria, quasi che in poche ore notturne avessi fatto giri completi della Terra a tutte le latitudini e avessi vissuto, da spettatrice esterna, tutte le ipocrisie, contraddizioni, violenze, malversazioni e tutti i malanni di un Mondo stuprato nel più intimo anfratto da un’umanità tanto dissoluta da non difendere neppure la propria sopravvivenza.

oi mi capite se trovo folle il disinteresse dei potentati economici che assistono inerti, o forse anche compiaciuti, alla morte per fame di milioni di bambini la cui sola colpa, se così si può definire la malasorte, è stata quella di essere nati in un determinato luogo e da una specifica donna?

Ed io mi chiedo come mai le enormi masse di emarginati e derelitti non agiscano in modo da ottenere una equa ridistribuzione delle ricchezze universali.

Voi mi capite se maledico con trucidi termini irripetibili Tutti, ma proprio Tutti, sia i vincitori sia gli sconfitti, protagonisti di guerre e di stermini, sia quelli vilipesi per la loro eccezionale crudeltà sia altri seppure decantati come eroi nelle pagine della storia?

Ed io mi chiedo come mai enormi masse di popoli coinvolti non abbiano agito e non agiscano, anche ora, certo, anche ora, in modo da impedire la prosecuzione delle mille guerre in atto.

Voi capite la mia forte indignazione verso tutte le forme di sesso mercificato, sfruttato, umiliato: spose bambine, violentatori impuniti, segregazioni femminili, infibulazioni a vantaggio di minima percentuale di esseri viventi?

Voi mi capite se soffro per le oche ingozzate fino allo stremo delle loro forze per produrre un cibo assolutamente non necessario alla sopravvivenza umana, oppure per i cani abbandonati dai padroni desiderosi di una vacanza priva di orpelli fastidiosi?

E poi le droghe… e poi il razzismo… e poi lo sfruttamento dei lavoratori… la bomba atomica!

E voi, sì voi dalle menti appannate per un’ennesima giornata di inutile lavoro terminata dinanzi alle scemenze dei canali televisivi, voi quale ruolo vi ritagliate?

Menefreghismo endemico?

Orgoglio per i risultati personali raggiunti?

Auto assoluzione giustificata da un’impotenza sociale?

É vero, sì è vero, non ve l’avevo detto, io sono una Fata!

Sono una Fata provvista di autentica bacchetta magica.

Con un mio abracadabra potrei modificare cose, azioni e sentimenti.

Potrei ma non voglio.

Perché non voglio gratificare malvagi, indifferenti e pavidi.

Non voglio creare un mondo migliore per loro.

Non lo meritano.

E allora, per il sublime della ribelle libertà, supero l’impossibile rinuncia a vivere  nelle leggende e mi tramuto in versi di poesia:

Loro hanno
trentasette peccati inconfessabili.
migliaia di offese senza condanna.
Hanno quindi qualcosa.

Ho
le spine nelle dita,
gli odori oltre narici,
i petali sul prato tavolozza

-la mia leggenda di Alice/Barbablù
bardata con il niente del pudore-.

Loro hanno
trentasette peccati inconfessabili,
migliaia di offese senza condanna.
Hanno quindi qualcosa.

Ho
tentato l’impossibile
chiudendo gli occhi,
ma la memoria
ha
fotogrammi e suoni
visioni, sussurri e gemiti,
oligarchie sublimi
incontrastabili…

e
ho

aggiunto al loro

un trentottesimo peccato.

Sarò,

per il sublime della ribelle libertà,

la Fata del ballo di mezzanotte che dura una vita infinita,

la Fata dei cani accucciati coi gatti,

dei barboni vaganti strappati al mondo di fumi e di plastiche,

la Fata del sorriso donato ad Artisti bravi e dolci.

Tutti magicamente sottratti al truce ossimoro terrestre

“lucida follia”

per trasvolare insieme nell’universo dell’iperbole

“amare da morire”.

Immergo il senza corpo

nel ballo seduzione, violino tango,

con le mie braccia intorno al collo

bacchetta magica

disegna

abracadabra!

Alice e Barbablu TRADUZIONI

Alice e Barbablu VIDEO

Racconti inediti – Teatro – Monologhi

Racconti inediti

Io mi ero innamorato

Il Paradiso non è eterno

Il nodo

Odori senza nomi

Teatro testi

L’appuntamento atto unico

 

Alice e Barbablu – Traduzione in Inglese di Liga Sarah Lapinska

Views: 5

Alice e Barbablu – Traduzione in Inglese di Liga Sarah Lapinska

Monologhi

Alice e Barbablu – testo – video – traduzioni

Monologo di Bruno Mancini

Alice e Barbablu testo originale italiano

Alice e Barbablu – Traduzione in Inglese di Liga Sarah Lapinska

Ischia 3 settembre 2024

Bruno Mancini

Monologo per Chiara Pavoni

Alice e Barbablù

and she smiles, opening herself to a full dream.

A dog barks, a cicada slowly increases its chirping, the seagulls rise towards the sea, a lizard changes its color to adapt to the luminescent rock.

In the first light of this summer morning, I awake with dozens of dreams ,imprinted on my memory, almost as if in the night, in a few hours, so I had made like full circles of the Earth in all degrees of latitude and, as an observer from the outside, I had testimoniated all possible hypocrisy, contradictions, violence  .

Do you understand me, if I reveal to you my potential disinterest, inert, or, perhaps, even complacent, witnessing the starvation of millions of children, children whose only fault, if failure can be defined as such, was being born in a certain place and to a some certain woman?

And I ask myself why the vast masses of marginalized and destitute people are doing nothing to bring about a fair redistribution of the world’s wealth.

Do you understand me, when I curse in terrible, unrepeatable terminology  All, but indeed All, the victors and the losers, the heroes of war and of destruction, the blasphemers for their extreme cruelty, and the others too, even though they have been sung as heroes in history in its blasphemous pages ?

And I asked myself ,why huge

the masses of the nations involved have not been alarmed and are not alarmed even now, doing nothing to prevent the continuation of the thousands of ongoing wars.

Do you understand my strong indignation about all kinds of commercialized sex related to exploitation and humiliation: childs – brides, unpunished rapists, segregation of women, infibulation for the benefit of a small fraction of living beings?

Do you understand me, if I suffer for the geese who are overfed to death and exhausted to be produceed as food, that is absolutely not necessary for human survival, or for the dogs abandoned by their owners, wanting a holiday without disturbing “souvenirs” ?

And more drugs… and more racism… and more exploitation of workers… the atomic bomb!

And you, yes, you, with the clouded mind by another meaningless work day, that is ended torward of the nonsense of  television channels, what  role do you give  yourself  ?

Endemic carelessness?

Pride in personal achievements?

Complacency justified by social impotence?

t’s true, yes, it’s true, I haven’t told you yet, I’m Fey!

I am a Fairy,  who owns an authentic magic wand.

With my abracadabra I could change things, actions and feelings.

I could, but I don’t want to.

Because I don’t want to please the mean, the indifferent and the fearful.    I don’t want to make a better world for them.

They don’t deserve it.

And so, because of the sublimity of rebellious freedom, I overcome the impossible alienation of living in legends and transformed into verses of poetry:

They are thirty-seven

unfathomable sins, innumerable

insults without punishment,

I count against you

o they have something.

i have

thorns in the fingers, perfumes in the nostrils, petals in the meadow palette – my Alice/Bluebeard  piece, neither at all shy – .

I did

tried the impossible by closed

eyes, while my memory has photogtammas

and hallucinatory sounds, whispers, moans,

indisputably noble oligarchies …

and so, I impute to them the thirty-eighth sin

will be

in the splendor of rebellious freedom,

a midnight dance that lasts a whole, endless life, I as a Fairy,

as a Fairy of dogs, sleeping next to cats, strays, bums ,pushed out of the world, of smoke and plastics, as a Fairy giving a smile to brave and gentle Artists.  To all who are magically freed from the dark madness of this earth.

From “bright madness” to fly away with someone in the Universe, just like in the hyperbole “to love to death”.

I plunge my body into a seductive dance, the violin tango, my arms around your neck

with my magic wand

I sketch an

ABRACADABRA !

Alice e Barbablu – Traduzione in Inglese di Liga Sarah LapinskaIschia 3 settembre 2024 Bruno Mancini Monologo per Chiara Pavoni

Liga Sarah Lapinska

Alice e Barbablu TRADUZIONI

Alice e Barbablu VIDEO

Racconti inediti – Teatro – Monologhi

Racconti inediti

Io mi ero innamorato

Il Paradiso non è eterno

Il nodo

Odori senza nomi

Teatro testi

L’appuntamento atto unico

 

Alice e Barbablu – Traduzione in Russo di Liga Sarah Lapinska

Views: 19

Alice e Barbablu – Traduzione in Russo di Liga Sarah  Lapinska

Monologhi

Alice e Barbablu – testo – video – traduzioni

Monologo di Bruno Mancini

Alice e Barbablu testo originale italiano

Alice e Barbablu – Traduzione in Russo di Liga Sarah  Lapinska

Ischia 3 settembre 2024

Bruno Mancini

Monologo per Chiara Pavoni

Alice e Barbablù

 

и она улыбается, открываясь полному сну.

 

 

Собака лает, какая – то цикада медленно усиливает свое стрекотание, чайки поднимаются к морю, ящерица меняет цвет, приспосабливаясь к светящемуся скалу.

 

При первых лучах солнца этим летним утром я просыпалась с десятками снов, отпечатавшихся в моей памяти, почти как будто ночью, за несколько часов, я бы сделала полные обороты вокруг Земли во всех градусах её широты и, как наблюдательница со стороны, была свидетельницей всего возможного лицемерия, противоречий, насилия.

 

Поймете ли вы меня, если я открою вам свою потенциальную незаинтересованность, инертность или, возможно, даже самодовольство, будучи свидетельницей голодной смерти миллионов детей ; детей, чья единственная вина, если неудачу можно определить как таковую, заключалась в том, что они родились в определенном месте и некым женщинам ?

И я спрашиваю себя, почему огромные массы маргинализированных и брошенных людей не действуют таким образом, чтобы добиться справедливого перераспределения общего богатства.

 

И я спрашиваю себя, почему огромные массы маргинализированных и обездоленных людей ничего не делают для справедливого перераспределения мирового богатства.

 

Понимаете ли вы меня, когда я проклинаю в страшной, неповторимой лексикой Всех, но, действительно, Всех, победителей и побежденных, героев войны и разрушения, богохульников за крайнюю жестокость и прочих, хотя бы они и были воспеты как герои в истории, на богохульных её страницах?

 

И я спрашиваю себя, почему огромная

масса вовлечённых наций не были встревожены и не являются встревоженными даже сейчас, ничего не делая, чтобы предотвратить продолжение тысяч продолжающихся войн.

 

Понимаете ли вы мое сильное негодование по поводу всех видов коммерческого секса, связанного с эксплуатацией и унижением: малолетних невест , безнаказанных насильников, сегрегацию женщин, инфибуляцию во благо малой доли живых существ?

 

Понимайте ли вы меня, если я страдаю за гусей, насмерть перекормленных и изнуренных стать нашей пищей совершенно не необходимой для выживания человека, или за собак, брошенных хозяевами, желающих отдохнуть без подтверждающих “сувениров “?

 

При том,  наркотики … при том, расизм… при том, эксплуатация рабочих… атомная бомба!

 

А ты, да, ты, с затуманенным разумом очередного бессмысленного рабочего дня, завершившимся перед бредом телеканалов, какую роль ты себе отводишь?

 

Вечная невнимательность?

 

Гордость за личные достижения?

 

Самоуспокоенность, оправданная социальным бессилием?

 

Это правда, да, это правда, я тебе еще не рассказывала, я -Фея!

 

Я -Фея, у которой есть настоящая волшебная палочка.

 

С помощью своей абракадабры я могла бы поменять вещи, действия и чувства.

 

Я могла бы, но не хочу.

 

Потому что я не хочу угождать подлым, равнодушным и боязливым.    Я не хочу делать для них лучший мир.

 

Они этого не заслуживают.

 

И вот, благодаря величию мятежной свободы, я преодолеваю невозможное отчуждение жизни в легендах и превращенных в стихи поэзии:

 

Им указываю на тридцать семь

непостижимых грехов , бесчисленных

оскорблениях , наказанных .

 

 

Значит, у них что-то есть

 

и у меня есть

 

шипы в пальцах, духи в ноздрях, лепестки в луговой палитре

вот, моя пьеса

Алисы/Синей Бороды,

совсем не застенчивая – .

 

Я этого смогла,

 

попробовала невозможное,

закрыв

глаза, но у памяти есть фотогтаммы

и галлюцинаторные звуки,

шепот, стоны,

бесспорно благородная

своя олигархия…

 

и я вменяю им тридцать восьмой грех,

да будет

 

в блеске мятежной свободы,

 

полуночный танец, который длится целую, бесконечную жизнь,

это я, Фея,

 

я, Фея собак, спящийх рядом с кошками, бродячих бомжей, изгнанных от етого мира, дыма и пластики, ч, Фея, которая дарит улыбку свою всем смелым и нежным Художникам.  Всем, которые ,волшебные,  освободились от светлого безумия этой земли.

 

От «светлого безумия» улететь с кем-то все во вселенную, так же, как в гиперболе «полюбить до смерти».

 

Я погружаю мое бестелое тело в соблазнительный танец, под скрипичное танго, обнимаю тебя за шею.

 

волшебная моя палочка

 

чертежит

 

АБРАКАДАБРУ!

Alice e Barbablu TRADUZIONI

Alice e Barbablu VIDEO

Racconti inediti – Teatro – Monologhi

Racconti inediti

Io mi ero innamorato

Il Paradiso non è eterno

Il nodo

Odori senza nomi

Teatro testi

L’appuntamento atto unico

 

Alice e Barbablu – testo

Views: 1

Alice e Barbablu – testo

Monologhi

Alice e Barbablu – testo – video – traduzioni

Monologo di Bruno Mancini

Alice e Barbablu – testo

Ischia 3 settembre 2024

Bruno Mancini

Monologo per Chiara Pavoni

Alice e Barbablù

e lei sorride

aprendo un sogno pieno.

Un cane abbaia, la cicala lentamente rinforza il suo frinire, i gabbiani prendono il volo verso il mare, la lucertola cambia colore adeguandosi alla roccia illuminata.

Alle prime luci di questa mattina d’estate, mi sono svegliata con decine di sogni appiccicati alla memoria, quasi che in poche ore notturne avessi fatto giri completi della Terra a tutte le latitudini e avessi vissuto, da spettatrice esterna, tutte le ipocrisie, contraddizioni, violenze, malversazioni e tutti i malanni di un Mondo stuprato nel più intimo anfratto da un’umanità tanto dissoluta da non difendere neppure la propria sopravvivenza.

oi mi capite se trovo folle il disinteresse dei potentati economici che assistono inerti, o forse anche compiaciuti, alla morte per fame di milioni di bambini la cui sola colpa, se così si può definire la malasorte, è stata quella di essere nati in un determinato luogo e da una specifica donna?

Ed io mi chiedo come mai le enormi masse di emarginati e derelitti non agiscano in modo da ottenere una equa ridistribuzione delle ricchezze universali.

Voi mi capite se maledico con trucidi termini irripetibili Tutti, ma proprio Tutti, sia i vincitori sia gli sconfitti, protagonisti di guerre e di stermini, sia quelli vilipesi per la loro eccezionale crudeltà sia altri seppure decantati come eroi nelle pagine della storia?

Ed io mi chiedo come mai enormi masse di popoli coinvolti non abbiano agito e non agiscano, anche ora, certo, anche ora, in modo da impedire la prosecuzione delle mille guerre in atto.

Voi capite la mia forte indignazione verso tutte le forme di sesso mercificato, sfruttato, umiliato: spose bambine, violentatori impuniti, segregazioni femminili, infibulazioni a vantaggio di minima percentuale di esseri viventi?

Voi mi capite se soffro per le oche ingozzate fino allo stremo delle loro forze per produrre un cibo assolutamente non necessario alla sopravvivenza umana, oppure per i cani abbandonati dai padroni desiderosi di una vacanza priva di orpelli fastidiosi?

E poi le droghe… e poi il razzismo… e poi lo sfruttamento dei lavoratori… la bomba atomica!

E voi, sì voi dalle menti appannate per un’ennesima giornata di inutile lavoro terminata dinanzi alle scemenze dei canali televisivi, voi quale ruolo vi ritagliate?

Menefreghismo endemico?

Orgoglio per i risultati personali raggiunti?

Auto assoluzione giustificata da un’impotenza sociale?

É vero, sì è vero, non ve l’avevo detto, io sono una Fata!

Sono una Fata provvista di autentica bacchetta magica.

Con un mio abracadabra potrei modificare cose, azioni e sentimenti.

Potrei ma non voglio.

Perché non voglio gratificare malvagi, indifferenti e pavidi.

Non voglio creare un mondo migliore per loro.

Non lo meritano.

E allora, per il sublime della ribelle libertà, supero l’impossibile rinuncia a vivere  nelle leggende e mi tramuto in versi di poesia:

Loro hanno
trentasette peccati inconfessabili.
migliaia di offese senza condanna.
Hanno quindi qualcosa.

Ho
le spine nelle dita,
gli odori oltre narici,
i petali sul prato tavolozza

-la mia leggenda di Alice/Barbablù
bardata con il niente del pudore-.

Loro hanno
trentasette peccati inconfessabili,
migliaia di offese senza condanna.
Hanno quindi qualcosa.

Ho
tentato l’impossibile
chiudendo gli occhi,
ma la memoria
ha
fotogrammi e suoni
visioni, sussurri e gemiti,
oligarchie sublimi
incontrastabili…

e
ho

aggiunto al loro

un trentottesimo peccato.

Sarò,

per il sublime della ribelle libertà,

la Fata del ballo di mezzanotte che dura una vita infinita,

la Fata dei cani accucciati coi gatti,

dei barboni vaganti strappati al mondo di fumi e di plastiche,

la Fata del sorriso donato ad Artisti bravi e dolci.

Tutti magicamente sottratti al truce ossimoro terrestre

“lucida follia”

per trasvolare insieme nell’universo dell’iperbole

“amare da morire”.

Immergo il senza corpo

nel ballo seduzione, violino tango,

con le mie braccia intorno al collo

bacchetta magica

disegna

abracadabra!

Alice e Barbablu TRADUZIONI

Alice e Barbablu VIDEO

Racconti inediti – Teatro – Monologhi

Racconti inediti

Io mi ero innamorato

Il Paradiso non è eterno

Il nodo

Odori senza nomi

Teatro testi

L’appuntamento atto unico